JAK PISAĆ O MIŁOŚCI – KONKURS!

Kiedy ktoś pyta mnie, jaki wątek romansowy w kulturze lubię najbardziej, odpowiadam, że… wątek Muldera i Scully z popularnego niegdyś serialu „Z Archiwum X”.

Dlaczego? Wcale nie dlatego, że pocałowali się jakieś cztery razy w ciągu dziewięciu sezonów (z których każdy liczył sobie po dwadzieścia kilka odcinków). Urzekło mnie bardziej to, że tak skonstruowanej w pop-kulturze pary wcześniej po prostu nie było.

Podobnie będzie z literaturą. Pominąwszy to, że przytoczony powyżej przykład o serialu „Z Archiwum X” jest raczej żartem, chodzi o to, że skoro miłość towarzyszy człowiekowi od czasów jaskini, ten, kto stara się o niej mówić, nie ma innego wyjścia i musi zrobić to oryginalnie. Jeżeli, oczywiście, chce, by jego opowieść przetrwała w gąszczu innych miłosnych historii…

Według naszej osobistej opinii, nie wszystko a prawie wszystko jest kwestią czasów. O ile piękne frazy z „Pieśni nad Pieśniami” („Wody wielkie nie zdołają ugasić miłości, nie zatopią jej rzeki. Jeśliby kto oddał za miłość całe bogactwo swego domu, pogardzą nim tylko”) były literackim novum, o tyle za opisy miłości u Sienkiewicza trochę nam wstyd. Bohaterowie łkali i mdleli (nawet ci, którzy kładli trupem, za jednym zamachem kilkunastu Tatarów!), głosy im się łamały, a chrapy (u mężczyzn) bądź chrapki (u kobiet) drgały mniej lub bardziej intensywnie.

Żeby nie było, że gardzimy literaturą z lektur szkolnych: nie gardzimy. Uważamy tylko, że znacznie lepiej wychodziły Sienkiewiczowi opisy innego typu, podczas gdy M jak Mickiewicz, dla przykładu, pisał o miłości całkiem sprawnie (aczkolwiek dziś musiałby ograniczyć swój tekst, skrócić go tak o jakieś 80%, patrz:

http://www.oss.wroc.pl/mickiewicz/mj/autor001/text0058.htm).

To, na co chcemy uczulić szczególnie: o miłości da się pisać pięknie, emocjonalnie, ale bez omdlewania (mdleją nie zakochani, lecz niskociśnieniowcy). Choć zdajemy sobie sprawę, że łatwe to nie jest, gdyż o rzeczach trudnych i codziennych pisać najgorzej, a miłość taka właśnie jest, niestety, trudna i codzienna.

Dlatego ogłaszamy konkurs!! Na maila szkolapisania@bramasole.com.pl wysyłajcie nam do 14 lutego swoje utwory dotyczące miłości. Może być to wiersz, haiku, proza, opowiadanie lub esej!! Forma naprawdę dowolna.

Nagrodami będą:

- oczywiście książki, w tym "Opowiadania przyprawione miłością"

- publikacja na niniejszym blogu

- kontakt z Wydawnictwem Bramasole, który być może zaowocuje... czymś

Ps. Nasze typy Miłosnych Utworów Równie Pięknych, Co Oryginalnych: 

1. 4.2.80: Śnieg V, Stanisław Barańczak

Milczkiem opadający, chyłkiem bielący się śniegu,

cóż w lutym, za oknem, nad ranem może być w tobie jasnego

bardziej niż to, że trzeba pod kołdrą jedną i ciepłą

objąć się, spleść ze sobą obydwa sny, nim uciekną

przed świtem; niż to, że trzeba do nastroszonej piersi

przemówić ciepłym językiem (już drzwiami trzaskają pierwsi

punktualni sąsiedzi, już przez dwie ściany winda

swą listę obecności szumi); niż to, że pokój rozwidnia

ten chłód nagi, wilgotny, przed którym tylko nagie,

wilgotne ciepło chroni — i to, co zrywa się nagle,

dwoiste, jednolite, zdławione, nie do zniesienia,

wzbijające się z krzykiem, jawne i mroczne jak ziemia

2. Jacek Podsiadło, „Noc nr 40”

Chciałbym, żeby ona wróciła. Chciałbym powiedzieć jej:

„Nie skrzywdziłem żadnego z narodów. Nie nawoływałem do wojny.

Nie budowałem więziennych gmachów, nie ciemiężyłem słabych.

Do zwierząt ni ludzi nie strzelałem, nie gardziłem Miłością.

Jeśli widziałem światło, podążałem za nim.

Przed ciemnością nie uciekałem.

Nie rzucałem bomb i nie puszczałem paraliżujących gazów.

Co zrobiłem, że odeszłaś? Moje małe zbrodnie nie są warte aż tyle.”

Chciałbym zniewolić narody, aby wydobywały dla niej rudę, węgiel

i diamenty, aby budowały dla niej świątynie i przerzucały mosty

przed przepaście. Ona wróci. Moje wiersze to sprawią,

sprawią to moje zaklęcia, moja tęsknota; wessie ją ta próżnia.

 

3. Andrzej Bursa, „Miłość”

Tylko rób tak żeby nie było dziecka

tylko rób tak żeby nie było dziecka

To nieistniejące niemowlę

jest oczkiem w głowie naszej miłości

kupujemy mu wyprawki w aptekach

i w sklepikach z tytoniem

tudzież pocztówki z perspektywą na góry i jeziora

w ogóle dbamy o niego bardziej niż jakby istniało

ale mimo to

...aaa

płacze nam ciągle i histeryzuje

wtedy trzeba mu opowiedzieć historyjkę

o precyzyjnych szczypcach

których dotknięcie nic nie boli

i nie zostawia śladu

wtedy się uspokaja

nie na długo

niestety.